- łajdak
- 1. arsouille2. bélître3. canaille4. coquin5. crapule6. gredin7. gueusard8. gueux9. maraud10. maroufle11. mauvaise12. pleutre13. salaud14. vaurien
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
łajdak
Regardez d'autres dictionnaires:
łajdak — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa a. IIIb, lm M. łajdakacy || i {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek postępujący wbrew powszechnie przyjętym zasadom moralnym; niegodziwiec, nikczemnik, łotr {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łajdak — m III, DB. a, N. łajdakkiem; lm M. te i, ci łajdakacy, DB. ów «człowiek niegodziwy, godny potępienia, pogardy; łotr, łobuz» To łajdak, znowu mnie oszukał … Słownik języka polskiego
nurek — łajdak … Słownik gwary warszawskiej
Радзивилович, Ежи — Ежи Радзивилович Jerzy Radziwiłowicz … Википедия
koniec — 1. Bez końca «bardzo długo, wciąż, bezustannie»: (...) nie potrafią niczego zrobić szybko, będą się bez końca naradzać. GW 06/04/2000. 2. Czeka, spotka kogoś marny koniec «czeka, spotka kogoś zła, żałosna, smutna przyszłość, nędza, opuszczenie w… … Słownik frazeologiczny
zły — 1. Mieć, wziąć, brać, poczytać, poczytywać coś komuś za złe «przypisać komuś złe intencje, negatywnie ocenić czyjąś decyzję lub postawę»: Młody, atrakcyjny. Trudno mieć mu za złe, że nie chciał do końca życia być wdowcem. Viva 5/2000. (...)… … Słownik frazeologiczny
kanalia — ż a. m odm. jak ż I, DCMs. kanalialii; lm D. kanalialii (kanalialij) obelż. «człowiek podły, niecny; łotr, łajdak, nikczemnik, łobuz» Podła kanalia. ‹wł.› … Słownik języka polskiego
łajdacki — łajdackiccy «właściwy łajdakowi, złożony z łajdaków; nikczemny, nieuczciwy, hultajski, szelmowski» Łajdackie towarzystwo. Łajdacka mina. Łajdackie postępowanie, życie. po łajdacku «jak łajdak, w sposób właściwy łajdakowi» … Słownik języka polskiego
łajdus — m IV, DB. a, Ms. łajdussie; lm M. y, DB. ów pogard. → łajdak … Słownik języka polskiego
łobuz — m IV, DB. a, Ms. łobuzzie; lm M. te y, ci łobuzzi, DB. ów 1. «urwis, psotnik, swawolnik; ulicznik» Zgraja wesołych łobuzów. 2. «człowiek zły, podły; łajdak, nicpoń» Napadł go jakiś łobuz i pobił dotkliwie … Słownik języka polskiego
łotr — m IV, DB. a, Ms. łotrtrze; lm M. te y, ci łotrtrzy, DB. ów «człowiek popełniający czyny haniebne, postępujący źle, nieuczciwie; łajdak, niegodziwiec» ◊ pot. Łotr spod ciemnej gwiazdy «łotr najgorszego rzędu, wielki łotr» ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
